Sinds april 2020 werkt Simon als zelfstandig houtbouwer. Hij volgde de richting Bio-Ecologische Bouw in het middelbaar, in de hogeschool studeerde hij echter af als orthopedagoog. Tot voor kort werkte hij ook als opvoeder. “Ik merkte dat ik het heel erg miste om met mijn handen te werken. Na een werkdag was mijn hoofd moe, maar mijn lichaam niet. Ik had echt nood aan fysiek werk.”
Vorig jaar, op 24-jarige leeftijd, nam hij dan ook de stap om zich volledig aan zijn passie over te geven. “Mijn broer woonde in Nederland en had beslist een bedrijf over te nemen in België, maar er waren geen huizen te huur of te koop in de buurt waar hij zou werken. Een paar maanden vooraleer ze daar zouden starten, vroeg mijn broer of ik geen tiny house wilde maken waarin zij zouden kunnen wonen.”
“Samen zijn we die uitdaging aangegaan. Twee maanden hebben we vollenbak doorgewerkt, vaak tot 12u ‘s nachts. En dat is gelukt. Na twee maanden was het tiny house af, mijn broer, zijn vrouw en de twee kinderen konden er gaan wonen. En ik vond dat zalig om te doen. Het gaf superveel voldoening en ik werd er heel hard door geprikkeld. Dan wist ik: dit wil ik als werk doen!”
Simon startte middenin de eerste lockdown-periode, maar dat bleek een ideaal moment te zijn voor deze sector. “Eigenlijk heb ik daar heel hard van genoten. Veel mensen zaten toen vast in hun huis, maar als zelfstandige kon ik mijn werk gewoon verderzetten. Ik kon buiten werken en vond dat fantastisch. Doordat mensen thuiszaten waren er ook veel meer aanvragen. Mensen werden immers meer geconfronteerd met hun eigen leefomgeving. En dat viel op aan de aanvragen. Zo kwamen er heel wat vragen binnen voor het bouwen van tuinhuizen en het opknappen van tuinen. Er was denk ik net meer werk dan voor de coronacrisis.”
Na enkele grotere projecten, zoals het bouwen van tiny houses, werkt Simon nu vooral aan kleinere opdrachten en dan voornamelijk het maken van tuingebouwen, zoals “man caves”, poolhouses, werk-ateliers of andere tuinhuizen. “Er komt natuurlijk wel wat stress kijken bij zelfstandig zijn”, duidt hij. “Het is nu een grote oefening om alles goed te kunnen plannen en regelen. Er komt veel organisatie bij te pas en de theorie is niet mijn sterkste kant, dus dat is wel een aanpassing.”
Simon doet niet wat hij doet om veel geld te verdienen. Hij neemt dan ook enkel de jobs aan die hij echt wil doen omdat hij het belangrijk vindt om nog genoeg te kunnen genieten van zijn vrije tijd. “Ik neem graag de tijd om bijvoorbeeld in de bergen te gaan stappen”, legt hij uit. “Op termijn zal ik meer moeten sparen, wanneer ik bijvoorbeeld wil investeren in een huis, maar nu heb ik daar geen behoefte aan dus werk ik genoeg om rond te komen maar ook niet meer dan dat.”
Weekdagen en weekends krijgen voor Simon een andere betekenis nu hij niet meer voor een baas werkt. “Het kan zijn dat ik op zondag werk, maar dat ik op maandag en dinsdag dan in het geheel niet werk. Het kan ook zijn dat ik net een groot project heb lopen waardoor ik enkele maanden niets anders doe dan werken. Nu werk ik dan weer enkel aan kleinere projecten waardoor ik soms maar twee dagen per week werk. Ik pak het aan zoals ik het zelf wil.”
Simon wil anderen motiveren om niet vanuit winstbejag te starten als zelfstandige, maar echt voor iets te gaan dat je passioneert. “Als je, zoals veel zelfstandigen, 6 op 7 of zelfs 7 op 7 met je werk bezig bent, stopt het plezier na een tijdje. Wanneer je werkt vanuit het idee veel geld te verdienen, ga je je job ook anders, sneller en goedkoper uitvoeren dan wanneer het vanuit passie voortkomt. Ik doe het vooral voor mijn plezier en voor mij is dat heel belangrijk.”
Lucie Bataillie 