Achter menig grote naam zit een man of vrouw als Stefaan. Hoewel de uitvoerders vaak van de roem en glorie genieten, blijven heel wat muziekschrijvers onbekend bij het grote publiek.
Stefaan scoorde 25 jaar geleden zijn eerste hit met Nobelprijs, gebracht door Clouseau. Dat succes werd het startschot van zijn carrière als songwriter. Hetzelfde jaar bracht zangeres Yasmine Stefaans nummer Porselein uit dat net als Nobelprijs heel erg gesmaakt werd door het publiek. Ondertussen schrijft Stefaan songs voor heel wat andere artiesten zoals Stan Van Samang, Natalia en Niels Destadsbader, maar hij is ook een belangrijke figuur in muzikale projecten als Move tegen pesten en Liefde voor Muziek.
Zijn muzikale interesse was al heel vroeg merkbaar. Als zesjarige experimenteerde Stefaan al met zijn speelgoedorgeltje. Op zijn zeventiende kreeg hij van zijn grootouders een synthesizer wat hem de mogelijkheid gaf om in bands te spelen. “Muziek maken is ooit begonnen als passie en vooral als kind was ik ervan bezeten. Ik wist ook al snel dat muziek het enige was waar ik mee wilde bezig zijn”, vertelt hij.
De nummers die hij schreef voor zijn toenmalige groep The Big Noise, waar hij zelf ook als muzikant en backing vocalist mee optrad, werden gedraaid op Studio Brussel. Toch voelde hij de nood om iets anders te gaan doen. “Ik hou zelf van heel veel verschillende muziekgenres en ik kan mij niet beperken tot één. The Big Noise was strikt genomen niet alternatief genoeg om op Studio Brussel gedraaid te worden. In die tijd werd er enorm in hokjes gedacht. Als je afweek van een bepaald genre werd je precies als verdacht of niet integer beschouwd. Muziek schrijven voor anderen leek mij toen een opportuniteit om ook de meer “poppy” kant van mezelf te benutten en niet enkel alternatief te moeten zijn.”
“Ik ben altijd muziek blijven maken die dicht lag bij wat ik zelf graag hoorde”, legt Stefaan uit. Veel van de liedjes die hij ooit voor zijn eigen bands maakte, herwerkte hij later in functie van andere artiesten. Zo was het nummer Porselein oorspronkelijk het Engelstalige nummer In My Mind dat hij schreef voor zijn band Himalaya.
Om inspiratie op te doen, gaat Stefaan vaak wandelen aan de zee, vlakbij waar hij woont. “Beweging geeft mij inspiratie. Een treinrit of fietstocht kan daar ook voor zorgen, maar de zee is toch de meest inspirerende omgeving die ik al gezien heb. Wanneer ik thuiskom, is een nummer soms quasi af.”
Wanneer Stefaan teksten schrijft, probeert hij zoveel mogelijk in de huid van de uitvoerder te kruipen. “Als je songs voor anderen maakt, is empathie heel belangrijk. Als ik het publiek kan doen geloven dat de artiest de tekst zelf geschreven heeft, is dat ook echt wel bevredigend.” Stefaan schrijft dan ook nooit over zijn eigen leven, maar past wel zijn eigen ervaringen toe in het inlevingsproces. “Veel gevoelens zijn universeel. Zo moest ik een nummer maken voor Els De Schepper over een miskraam. Ik heb dat uiteraard zelf nooit meegemaakt, maar ik heb wel al diep verdriet ervaren, dus dat helpt. Je kunt teruggrijpen naar eigen emoties die gelijkaardig zijn. Het verplicht je ook om na te denken over zaken waar je anders nooit bij zou stilstaan.”
Werken voor de muziekindustrie is echter niet altijd rozengeur en maneschijn. “Van zodra je ervan moet leven, onder constante druk staat en je de muziekindustrie leert kennen, verandert die passie naar muziek toe”, vertelt Stefaan. “Momenteel is muziek voor mij toch voornamelijk mijn job, waar het ooit een passie geweest is. Het is wel zo dat wanneer ik een heel goed idee heb en muziek en tekst mooi samenvallen, ik nog altijd voldoening voel. Ik hou van muziek, maar ik heb een hekel aan de muziek-business.”
“Langs de andere kant zou ik zeker niet meer zo gemakkelijk voor een werkgever kunnen werken. Ik ben al zo lang mijn eigen baas en denk niet dat ik zomaar orders zou kunnen aannemen van een ander. Om aan de stress te ontsnappen zou je het kunnen overwegen om terug nine to five te gaan werken, maar zo’n job bezorgt je ook weer spanning. De zekerheid van een inkomen is het grote verschil. Dat heb ik niet en dat vormt de grootste stressfactor in wat ik doe. Ik ontvang geen geld voor mijn werk. Ik krijg pas iets terug wanneer een nummer scoort.”
De coronacrisis heeft uiteraard ook een invloed gehad op Stefaans job. Liveconcerten werden afgelast wat een gigantische impact heeft op het financiële plaatje. “Ik maak veel songs voor artiesten die in grote zalen spelen en de helft van mijn inkomsten komen uit die concerten. Hoe meer volk er aanwezig is, hoe meer auteursrechten ik ontvang. Financieel zal het enorm grote consequenties hebben, al hoop ik dat ze niet té dramatisch zullen zijn.”
“Nu, ik ben al blij dat ik er nog steeds van kan leven en dat ik de laatste jaren meer en meer bezig ben met muziek maken die ik vroeger ook voor mezelf zou gemaakt hebben. En wanneer ik het als songwriter mag meemaken om een van mijn songs op nummer één te zien verschijnen, haal ik er ook wel veel voldoening uit. Ik was als kind een beetje geobsedeerd door de hitparade en dat heb ik nooit echt losgelaten. Die nummer één halen is echt wel tof.”
Lucie Bataillie 